natury ludzkiej

См. также в других словарях:

• niedoskonałość — ż V, DCMs. niedoskonałośćści; lm MD. niedoskonałośćści «brak doskonałości; posiadanie wad, usterek, błędów; wadliwość, nieprawidłowość» Niedoskonałość utworu. Niedoskonałość natury ludzkiej. Wykazać niedoskonałości projektu. Mieć poczucie własnej …   Słownik języka polskiego

• orfizm — m IV, D. u, Ms. orfizmzmie, blm 1. «kierunek w mitologii, następnie doktryna filozoficzno religijna powstała w Grecji w VIII w p.n.e. (wywodząca się według tradycji od Orfeusza), głosząca tezę o dwoistości natury ludzkiej (walce dobra ze złem… …   Słownik języka polskiego

• słabość — ż V, DCMs. słabośćści, blm 1. «brak sił fizycznych, stan fizycznego niedomagania; bezsilność, osłabienie» Słabość organizmu. Ogarnia kogoś słabość. 2. «brak mocy, odporności na zniszczenie; brak siły militarnej, brak silnej władzy, autorytetu»… …   Słownik języka polskiego

• ułomność — ż V, DCMs. ułomnośćści 1. blm «bycie ułomnym kalekim; kalectwo» Ukrywać swoją ułomność. 2. blm «bycie niedoskonałym, słabym, nieudolnym» Ułomność natury ludzkiej, umysłu. 3. lm MD. ułomnośćści zwykle w lm «ujemne cechy; wady, przywary» Ułomności… …   Słownik języka polskiego

• pierwiastek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. pierwiastektka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}chem. {{/stl 8}}{{stl 7}} substancja prosta, złożona z atomów o tej samej liczbie atomowej, niedająca się rozłożyć metodami… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… …   Słownik języka polskiego

• personalizm — m IV, D. u, Ms. personalizmzmie, blm 1. filoz. «koncepcje filozoficzne przyjmujące za punkt wyjścia różnie interpretowaną problematykę osobowości ludzkiej pojmowanej metafizycznie jako osoba byt natury duchowej, obdarzony świadomością i wolą,… …   Słownik języka polskiego

• przyroda — ż IV, CMs. przyrodaodzie, blm 1. «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; natura» Dzika, pierwotna przyroda.… …   Słownik języka polskiego

• tajnik — m III, D. a, N. tajnikkiem; lm M. i, D. tajnikków zwykle w lm «sprawy, miejsca, rzeczy ukryte, tajemne; arkana, tajemnice» Najgłębsze, najskrytsze tajniki czyjegoś życia, czyjejś duszy. Tajniki nauki, sztuki. Badać, zgłębiać tajniki natury,… …   Słownik języka polskiego

• krajobraz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż, I, D. u, Mc. krajobrazzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wygląd okolicy; wszystko to, co można zobaczyć z określonego punktu obserwacyjnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krajobraz jesienny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień